Αυτή η ανάρτηση έχει κατατεθεί κάτω από:

Αρχική σελίδα Σελίδα,
Συνεντεύξεις και στήλες

KC

από τον KC Carlson

Μιλάμε πολύ πρόσφατα για την κωμική αφήγηση, ειδικά για τη λεγόμενη αποσυμπιεσμένη μορφή που σήμερα στη μόδα στο Comicdom. (Ας ελπίσουμε ότι είδατε την εξαιρετική σύγκριση του Roger μεταξύ της αποσυμπιεσμένης και της τυπικής αφήγησης την περασμένη εβδομάδα. Αυτή τη φορά, θέλω να πετάξω μερικές πολύ περισσότερες ιδέες και έννοιες για να τελειώσω το θέμα, ώστε να μπορώ να προχωρήσω σε άλλες ιδέες. (Ποιοι αναγνώστες μπορεί να βρουν πολύ πιο διασκεδαστικό από τη συνεχιζόμενη επανάσταση γύρω από ένα μόνο θέμα, ακόμη και αν είναι ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά των κόμικς της εποχής μας.)

Συμβουλές σύνταξης

Όταν ξεκίνησα την επεξεργασία ιστορίας στο DC στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ένα από τα πρώτα κρίσιμα κομμάτια των συστάσεων που έλαβα ήταν να είμαι επιφυλακτικός για τους συγγραφείς που θέλουν να τοποθετήσουν ιστορίες πολλαπλών μερών. Αυτή η ειδοποίηση ήταν σχεδόν πάντα ακολουθούμενη από πολύχρωμα ανέκδοτα για μερικούς από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στην ιστορία των κόμικς που προσπαθούν να τοποθετήσουν τις 12 σελίδες του οικόπεδο σε δύο ή τριές θεματοφύλακες. Ότι άκουσα αυτές τις συστάσεις από τέτοιους αστρικούς συντάκτες όπως ο Dick Giordano, ο Archie Goodwin, ο Denny O’Neil, ο Mike Carlin, ο Paul Levitz και ο Andy Helfer έβαλαν μόνο το σπίτι πόσο σημαντικό ήταν. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε πόσο επικρατούσα ήταν η τεχνική ενός συγγραφέα. Πολλοί από αυτούς παραδέχτηκαν ότι είχαν ληφθεί από καιρό σε καιρό από την πρακτική (και ένα ζευγάρι παραδέχτηκε επίσης ότι είχαν περιστασιακά απομακρυνθεί από αυτό ως συγγραφείς οι ίδιοι), γεγονός που υπογράμμισε μόνο πόσο κρίσιμο ήταν για τους συντάκτες να είναι προσεκτικοί. Κατάλαβα επίσης ότι αυτό θα ήταν μια από τις σημαντικότερες πτυχές στο πώς κρίθηκα ως συντάκτης.

(Ως άκρη, πόσο δροσερό ήταν να έχουμε αυτό το επίπεδο συντακτικής κρίσης και διαθέσιμης εμπειρίας, συχνά σε μια απρογραμμάτιστη συζήτηση στο διάδρομο ή σε μια περιστασιακή σύνταξη διδασκαλίας;

Θάνατος του Σούπερμαν

Και, ναι, πήρα και μια φορά ή δύο, αλλά τελικά έμαθα να αμφισβητώ και να αμφισβητώ τους συγγραφείς με τους οποίους δούλευα. Έμαθα επίσης, πολύ σημαντικό, όταν ήταν σωστό να κάνουμε μια μακρά ιστορία πολλαπλών μερών. Αλλά ήταν επίσης ένας συγκεχυμένος χρόνος. Η DC, με μια εκδοτική έννοια, προσπαθούσε πάντα να βρει νέα miniseries, τα οποία αυτόματα υποδεικνύουν τουλάχιστον μια ιστορία τεσσάρων τίλων. Και μόλις συνέβη να ξεκινήσω την ιστορία που επεξεργάζεται μέρος της κατοχής μου ακριβώς όπως ο θάνατος του Σούπερμαν (και των επακόλουθων) και του Knightfall έτρεχαν από τα γραφεία ακριβώς κάτω από την αίθουσα από μένα. Η ιστορία της εκδήλωσης γεννήθηκε στο DC.

Ευτυχώς, με το δημιουργικό και συντακτικό ταλέντο πίσω από πολλά από αυτά τα πρώτα γεγονότα, υπήρχε συνήθως αρκετή ιστορία και κροτάκια για να δικαιολογήσει το ακραίο μήκος πολλών από τη σειρά. Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν πωλήσεις, ή στο θάνατο της υπόθεσης Superman, των μέσων ενημέρωσης, των επιτυχιών.

Ντετέκτιβ κόμικς #704

Η εκδήλωση κωμικών βιβλίων έγινε τόσο διαδεδομένη, ειδικά στα βιβλία Bat, όπως το Knightfall Beget Knightsend που δημιουργούν άσωμα και ούτω καθεξής, τα οποία περιστασιακά ζητήματα των τίτλων Bat θα διαθέτουν ένα εικονίδιο “Μέρος 1 από 1″ στο σπάνιο τους μία ιστορίες μεταξύ γεγονότων. Μου λειπουν αυτες οι μερες.

(Η σύζυγός μου Johanna έχει μια διαφορετική ανάμνηση από την πλευρά του ανεμιστήρα της εποχής. Υπενθυμίζει τις συζητήσεις του Διαδικτύου και του fanzine για την περίοδο για την επιθυμία πολύ περισσότερων ιστοριών ” ήταν πολύ κουβέντα για πόσο κρίσιμο ήταν να έχουν αυτόνομες ιστορίες και πώς χρειάζονταν ειδικά για τους νέους αναγνώστες … αλλά αν θυμάται σωστά, οι συντάκτες που προσπάθησαν να προωθήσουν αυτή την ιδέα αργότερα είπε ότι “έκανε σε ένα” δεν το έκανε Πουλήστε ιδιαίτερα καλά. Ένα άλλο παράδειγμα των μοτίβων πωλήσεων που δεν ταιριάζουν με αυτό που οι αναλυτές πιστεύουν ότι θέλουν οι πελάτες.)

Έχω μια ιδέα για μια ιδέα…

Ένα άλλο πράγμα που μου είπε ο Paul Levitz – και παραφράζω εδώ – όλοι έχουν ιδέες. Ποιοι συντάκτες πρέπει να προσπαθούν να βρουν είναι οι εξαιρετικές ιδέες, αυτές που εσείς και οι δημιουργοί σας δεν μπορείτε να περιμένετε να εκτυπώσετε και να μοιραστείτε με τον κόσμο.

Αργότερα, θεωρούσα αυτό που είπε ο Παύλος από την άποψη της ιστορίας των κόμικς. Γνωρίζετε αυτές τις ιστορίες κόμικς που θυμάστε ακόμα χρόνια – και ακόμη και δεκαετίες – αργότερα; Αυτές ήταν οι πραγματικά καλές ιδέες. Όλα αυτά τα κόμικς που ξέχασα; Αυτές ήταν επίσης ιδέες – απλά δεν είναι πολύ καλές. Ή αξέχαστες. (Αντίθετα, πιθανότατα θυμάστε και τις πραγματικά, πραγματικά κακές ιδέες, όπως και όταν τα κορίτσια της Λεγεώνας σκότωσαν τα παιδιά υπό τον έλεγχο του νου και στη συνέχεια χόρευαν. ·

Νέοι Teen Titans #8

Οι καλοί συγγραφείς πρέπει να γνωρίζουν ενστικτωδώς ποιες είναι οι εξαιρετικές ιδέες. Και πολλοί από αυτούς πρέπει να γνωρίζουν ότι συχνά είναι λίγοι και πολύ μακριά. Κάθε συγγραφέας αρχίζει με τίποτα – κοιτάζοντας κάτω σε ένα κενό κομμάτι χαρτί ή μια έντονη, κενή οθόνη υπολογιστή – περιμένοντας εμπνευσμένηation. Περιστασιακά, δεν υπάρχει κανένας. Αλλά υπάρχουν ακόμα προθεσμίες για να συναντηθούν. Όταν βρίσκετε αυτή τη μεγάλη ιδέα, γιατί να μην προσπαθήσετε να το παίξετε για όλα όσα αξίζει; Αυτό είναι καλύτερο από το να κοιτάς το κενό ξανά και ξανά. Γιατί να μην ρίξετε μια επιπλέον σκηνή αγώνα ή τρεις για να επεκτείνετε τη διασκέδαση; Ή γιατί να μην λάβετε ένα πρόβλημα ή δύο για να εξερευνήσετε το σκοτεινό παρελθόν ενός από τους χαρακτήρες σας, ακόμα κι αν δεν σχετίζεται άμεσα με την τρέχουσα ιστορία σας; Ή τι γίνεται με εκείνη την ιστορία όπου ο υπερ-χαρακτήρας σας έχει την ημέρα μακριά, όπως δημοφιλής στους νέους Teen Titans από τους Wolfman και Pérez;

Αυτό το τελευταίο παράδειγμα έγινε τόσο διαδεδομένο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αποτελούσε τη βάση μιας από τις αγαπημένες μου μνήμες DC. Σε μια συντακτική συνεδρίαση, ο εκτελεστικός συντάκτης Mike Carlin έγινε τόσο απογοητευμένος από την τρέχουσα έλλειψη δράσης σε ορισμένους τίτλους DC που έτρεξε σε καθαρή εξευγενισμό, «δεν μπορούν όλοι να είναι« μια μέρα στη ζωή »ιστορίες! Κάποιος πρέπει να χτυπήσει κάποιον άλλο μια φορά σε λίγο! ”

Πράγματι.

Άλλοι τρέχοντες παράγοντες

Οι σημερινοί κωμικοί συγγραφείς έχουν επίσης άλλες εξωτερικές πτυχές που τους πιέζουν. Είναι ιδανικό να έχετε μια καλή σχέση εργασίας με τους υπόλοιπους συνεργάτες της δημιουργικής σας ομάδας και η καρδιά οποιασδήποτε καλής συνεργασίας είναι η σχέση μεταξύ συγγραφέα και καλλιτέχνη (συγκεκριμένα το μολύβι). Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν οι δύο δημιουργοί συνεργάζονται σε μια σειρά θεμάτων ή ιστοριών. Δεν είναι ένα τέντωμα να αναφέρεται περιστασιακά σε αυτά τα καλλιτεχνικά ζευγάρια ως δημιουργικό “γάμο”, καθώς οι συνεργασίες έχουν πολλά κοινά πράγματα με αυτή τη τυπική ρομαντική σύζευξη: πολλές ιδέες, μεθόδους εργασίας, εποικοδομητική κριτική, πώς Καλύτερα να αντιμετωπίσετε τις διαφορές της γνώμης και των επιχειρημάτων, ακόμη και να υπολογίσετε τον καλύτερο τρόπο να συνεργαστείτε με τη συνεργασία, δίνοντας ο ένας στον άλλο το χώρο για να εργαστείτε και να δημιουργήσετε ως άτομο. Στην ιδανική περίπτωση, ένας δημιουργικός ρυθμός και εξαρτάται μπορεί να επεξεργαστεί μεταξύ των συνεργατών, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει καλλιτεχνική “μαγεία”.

Αυτό το είδος χημείας είναι τόσο σχετικά σπάνιο, γι ‘αυτό πολλοί καλλιτέχνες και συγγραφείς θα βγουν από το δρόμο τους για να κρατήσουν ένα καλό δημιουργικό ζευγάρωμα ζωντανό. Ξέρετε πολλά από τα μεγάλα. Μερικά από τα πρόσφατα αγαπημένα μου περιλαμβάνουν Loeb and Sale, Bendis και Immonen, Waid και Ringo και Dezago και Ringo (Mike είναι τόσο χαμένος …), Busiek και Pacheco, Abnett και Lanning, και τα προηγούμενα χρόνια, Wolfman και Pérez, Claremont και Byrne, και φυσικά, Lee και Ditko και Lee και Kirby.

Διάβασα πρόσφατα μια θέση όπου ένας συγγραφέας μιλούσε για τις καλλιτεχνικές απαιτήσεις του συνεργάτη του. Η ουσία του ήταν ότι ο καλλιτέχνης δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν θα τραβούσε καμία σελίδα με πολύ περισσότερα από τέσσερα ή πέντε πάνελ σε αυτό. Αυτή η δήλωση μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα του καλλιτέχνη που προσπαθεί να εξασφαλίσει τον εαυτό του από τους “πράσινους” συγγραφείς που προσπαθούν να γεμίσουν πάρα πολύ ιστορία ή διάλογο σε μία σελίδα. (Ένα πολύ συνηθισμένο λάθος για αρχάριους, και υπάρχουν σίγουρα πολλοί αρχάριοι συγγραφείς εκεί έξω αυτές τις μέρες, όχι;)

Superman #152. Τα ρομπότ είναι πάντα ίσα δράση.

Μπορεί επίσης να είναι ότι ο καλλιτέχνης προσπαθεί σκόπιμα να μειώσει τον αριθμό των “μη επιλογών” σελίδων στην αρχική αγορά τέχνης. Τα πράγματα που πωλούν καλύτερα (και για τα περισσότερα χρήματα) ως πρωτότυπη τέχνη (σε καμία συγκεκριμένη σειρά) είναι καλύμματα, πλήρεις ή δύο σελίδες spreads με εντυπωσιακή δράση ή εξαιρετικές λεπτομέρειες και σελίδες με τους χαρακτήρες- σε κοστούμι- σε ” Εικονικές “στιγμές. Τα πράγματα που κανονικά δεν πωλούν: σελίδες με πολλούς πίνακες χαρακτήρων (συνήθως σε ρούχα του δρόμου) που στέκονται γύρω από το να μιλάνε. έτσι ώστε η ακολουθία τεσσάρων σελίδων που βρίσκεται στον καθημερινό πλανήτη-εκτός αν ο Lois φαίνεται πραγματικά ζεστός, ή ο Perry White χτυπάει τον Jimmy Olsen στο πρόσωπο (επανειλημμένα) για να πάρει το latte λάθος του-αυτές οι σελίδες ορίζουν “μηλτέιν” και πιθανώς δεν θα φτάσουν πολύ ως αρχική τέχνη.

Δεδομένου ότι φαίνεται ότι οι καλλιτέχνες που ανησυχούσαν για την πώληση του έργου τους μετά το έργο θα ήταν κανονικά ενάντια στην αποσυμπιεσμένη αφήγηση … εκτός αν φυσικά η ιστορία ζήτησε σελίδες και σελίδες αγώνων αγώνων … με πολλές πλήρεις σελίδες και διαδόσεις διπλής σελίδας Αυτό δεν προσθέτει πολλά στη συνεχιζόμενη ιστορία, αλλά σίγουρα φαίνονται δροσερά (και θα φέρουν μια μικρή περιουσία στην αγορά τέχνης). Ποιο είδος καθορίζει τι αποσυμπιεσμένη αφήγηση είναι όλα, έτσι δεν είναι;

Ώρα αποσυμπίεσης

Αποσυμπιεσμένη αφήγηση από το εκπληκτικό X-Men #14

Παρόλο που η αποσυμπίεση κρατιέται συχνά εναντίον των συγγραφέων των κόμικς, τεχνικά, η αποσυμπίεση είναι μια οπτική επιλογή αφήγησης, συχνά λαμβάνει απόφαση από τον καλλιτέχνη. Ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψουμε μια ακολουθία αποσυμπιεσμένου έργου τέχνης είναι μια σελίδα (ή δύο, ή μεγαλύτερη) μιας ενιαίας σκηνής στην οποία το φόντο και άλλα στατικά στοιχεία παραμένουν ακριβώς τα ίδια σε έναν αριθμό πάνελ, ενώ μόνο ορισμένα στοιχεία (ο κύριος χαρακτήρας Στη σκηνή, ή κάποια δράση, κανονικά σε αργή κίνηση) είναι όλα αυτά “μετακίνηση”.

Το βρώμικο μικρό μυστικό της παραγωγής τέτοιων σκηνών είναι ότι ο καλλιτέχνης πρέπει μόνο να τραβήξει το φόντο και τα στατικά στοιχεία μία φορά. Στη συνέχεια, μπορούν να αναπαραχθούν μηχανικά ξανά και ξανά. Εάν η πλάτηΤο έδαφος μπορεί να είναι καθιερωμένο σε διάφορες σελίδες, αυτό μειώνει πραγματικά το ποσό του πραγματικού χρόνου σχεδίασης για έναν καλλιτέχνη, αν και έχει πληρώσει το ίδιο για κάθε πλήρη σελίδα τέχνης. Έχω δει πραγματικά ακολουθίες που ήταν τόσο στατικές που μόνο οι εκφράσεις του προσώπου άλλαξαν από το πάνελ σε πίνακα – έτσι ώστε όλοι οι καλλιτέχνες έπρεπε να τραβήξουν. Πίσω στη μέρα, αυτά ήταν κολλημένα, κομμένα και επικολλημένες απευθείας στα πίνακες τέχνης. Αυτές τις μέρες (υποθέτω) όλα αυτά γίνονται στον υπολογιστή – πιθανώς από έναν από τους ίδιους τους καλλιτέχνες.

Αυτή είναι μια ιδέα που μεταφέρεται από το animation, παρεμπιπτόντως. Πολλά κινούμενα σχέδια είναι κατασκευασμένα με στατικό υπόβαθρο, γυρίζονται ξεχωριστά από τα στοιχεία, έτσι ώστε να μπορεί κανείς να μετακινηθεί για μεμονωμένες λήψεις Cam. Και σε “περιορισμένη” κινούμενη εικόνα του παλιού σχολείου, μόνο το κεφάλι του χαρακτήρα ή ένα χέρι ή τα πόδια περπατώντας (γυρισμένα ως επαναλαμβανόμενος κύκλος) που κινήθηκε ποτέ και μόνο αυτά τα στοιχεία έπρεπε να κινηθούν. (Και πάλι, αυτό είναι παλιό σχολείο – πολλά κινούμενα σχέδια αυτές τις μέρες είναι cg.)

Μεγαλύτερο από οποιονδήποτε από εμάς σκέφτεται

Ήλπιζα να μπει σε πολύ περισσότερα για το πώς οι τρέχουσες τάσεις της αφήγησης επηρεάζουν ολόκληρη την κωμική βιομηχανία, από θέματα μορφοποίησης μέχρι το πώς τα τρέχοντα κόμικς διατίθενται και πωλούνται. Επηρεάζει ακόμη και τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων και των μοτίβων για την παραγγελία κόμικς από τους λιανοπωλητές. Επιπλέον, γιατί δεν έχει σημασία, ούτως ή άλλως.

Έτσι, η εισαγωγή μου ήταν λάθος. Έχω λίγο περισσότερο να πω για αυτό. Αλλά θέλω επίσης να κάνω όλες τις λεπτομέρειες σωστά και είμαι επί του παρόντος αποσπασμένη από άλλες προθεσμίες καθώς και από την ίδια τη ζωή. Εκτός αυτού, τα κόμικς θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν λίγο λιγότερο εκτός ελέγχου. Και αυτό είναι περίπλοκο υλικό, με ένα πράγμα να έχει τη δυνατότητα να αλλάξει πολλά άλλα πράγματα, γι ‘αυτό θέλω να το κάνω σωστό. Έτσι πολύ περισσότερα για αυτό αργότερα.

Την επόμενη εβδομάδα: 10 πράγματα και η πρώτη μας παρτίδα προσκλήσεων με τις τροποποιήσεις των τιμών Marvel και DC. Πρέπει να είναι ενδιαφέρον.

Ο KC Carlson μόλις έπεσε πάνω από δώδεκα κωμικούς τίτλους από την κανονική λίστα ανάγνωσης. Κανονικά, θα αισθανόταν άσχημα γι ‘αυτό, αλλά πολλοί από τους παλιούς φίλους του σε έντυπη μορφή έχουν προχωρήσει και γίνονται διαφορετικοί άνθρωποι και δεν είναι πραγματικά το είδος των ανθρώπων που θέλει να κρεμάσει πια. Δεν μπορεί πραγματικά να τους βοηθήσει μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται σε κακό μέρος και θέλουν να κάνουν κάτι γι ‘αυτό. Έτσι ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε. Και πραγματικά ανυπομονεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για να συναντήσει μερικούς νέους φίλους! Ίσως να μπορεί να επιστρέψει μαζί με μερικούς παλιούς φίλους που ήταν σε αυτό το κακό μέρος για λίγο, αλλά πρόσφατα έβγαλαν τον εαυτό τους από αυτό. Έτσι θέλει να είναι εκεί για να πει καλωσορίστε πίσω!

Είναι ένα πολύ δύσκολο μάθημα για να μάθετε, αλλά είναι ένα αληθινό σημάδι ωριμότητας για να συνειδητοποιήσετε ότι συχνά το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να περπατήσετε μακριά, ειδικά όταν δεν μπορείτε πλέον να κάνετε τίποτα για να βοηθήσετε πραγματικά.

Κλασικά καλύμματα κόμικς από τη βάση δεδομένων Grand Comics.